چقدر در زندگی تسلیم خدا هستیم؟

ما همه نعمت ها را داریم ولی ناراضی هستیم زیرا نعمت رضایت هم مانند بسیاری از مواهب الهی اکتسابی است. رضایت روحیه و حالتی است که باید با جهاد نفس، کوشش و تمرین آن را ملکه خودمان قرار دهیم.

ما در زمانی زندگی می‌کنیم که  جامعه از نظر اقتصاد و تکنولوژی، بسیار پیشرفت کرده است. و به علت تولیدات و محصولات بسیار زیاد و متنوع کارخانه‌ها، آخرین مدل لوازم برقی نیز خیلی زود از رده خارج می‌شود. در قدیم شاید هر وسیله یا ماشینی 30 الی 35 سال کار می‌کرد اما امروزه نهایت تاریخ مصرف شاید به 10 سال هم نمی‌رسد. مادربزرگ ها و پدربزرگ های ما با سلیقه خاصی وسایل منزل و یا ماشینشان را نو نگه می‌داشتند و این را هنر می‌دانستند.

تحصیلات دانشگاهی بسیار بالا رفته است در قدیم فارغ‌التحصیلان دانشگاهی آنقدر معدود بودند که اگر کسی دانشگاه درس می‌خواند انگار نخبه بود. اما امروزه دکتر، مهندس و فوق‌لیسانس و لیسانس آنقدر زیاد شده که اگر کسی تحصیلات دانشگاهی نداشته باشد عجیب است.

با همه این امکانات و مزایا، با همه تکنولوژی ها که همه چیز از تلویزیون و کولر و پنکه گرفته تا درب خانه و پارکینگ کنترل‌دار شده است ، چرا ما کنترل روان و اعصاب خود را نداریم و از همه چیز ناراضی هستیم ؟

همه درس می‌خوانند اما ناراضی، چهره‌ها خسته و افسرده، روزگار می‌گذرد و با همه تلاشی که می‌کنند حتی لحظه‌ای راضی نیستند. این چه حس غریبی است که بسیاری از افراد را بیمار کرده و این بیماری را به دیگران سرایت می‌دهند.

آری، نارضایتی حس بدی است که اگراین ویروس وارد بنده‌ای شود ریشه‌اش را می‌سوزاند و او را به تل خاکستری تبدیل می‌کند که فقط دود می‌کند. رشد و حرکت و حیات ندارد و آن دود هم غر زدن های طولانی و نارضایتی است که به شکل ناله و آه و حسرت سر می‌دهد.